Larracilla rozpoczął swoją przygodę z malarstwem w wieku młodzieńczym, po ciężkim epizodzie depresji. Przez cały ten czas Larracilla uznał obraz za schronienie, idealną ucieczkę od tak wyniszczającego stanu umysłu. Pierwsze kilka lat w historii Larracilli jako malarza służyło wyłącznie celom terapeutycznym, ale w końcu jego niesamowity talent stał się środkiem zarabiania na życie.

Chociaż Larracilla nie ukończył edukacji akademickiej, wszystkie jego dzieła sztuki są wynikiem jego samokształcenia. „Niektórzy z moich nauczycieli sztuki nie żyją” – mówi, odnosząc się do artystów takich jak Van Gogh, Caravaggio, Rembrandt i El Bosco. Carlos Larracilla zauważa, że artyści ci, przekazali mu wiedzę.

Dla Larracilli malarstwo kobiet i zwierząt jest najczęstszym sposobem komunikowania swojej pasji publiczności; z biegiem lat stają się jego „marką”. Do tej pory Carlos Larracilla pokazał swoje prace na ponad 120 wystawach w Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Europie.